Είστε εδώ:
Αρχική > ΑΡΘΡΑ > Ιστορίες της Ναυτιλίας και άλλα ευτράπελα: Η “Μπομπονιέρα” και το “τραμπολίνο”…

Ιστορίες της Ναυτιλίας και άλλα ευτράπελα: Η “Μπομπονιέρα” και το “τραμπολίνο”…

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η Κοπεγχάγη είναι μια πανέμορφη και οργανωμένη πόλη. Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνεις ότι η πρωτεύουσα της Δανίας είναι φιλική προς τους κατοίκους της. Υπάρχουν παντού ποδηλατόδρομοι. Σε κάθε σταθμό τρένου υπάρχουν χώροι φύλαξης ποδηλάτων και αντιλαμβάνεσαι ότι η μετακίνηση με τις δύο ρόδες και με τα πετάλια είναι διαδεδομένη.
Ο οικοδεσπότης μας είχε προγραμματίσει μια πανάκριβη φιλοξενία, εκτός από την υψηλού επιπέδου διαμονή και την περιήγηση μας στους Κήπους του Τίβολι, στα παλάτια Αμάλιενμποργκ και Κρίστιανσπμποργκ, στο κάστρο Ρόσενμποργκ, στην εκκλησία Φρέντερικς και βέβαια και στην Μικρή Γοργόνα.

Η Μικρή Γοργόνα, φιλοτεχνήθηκε από τον Έντβαρντ Έρικσεν και βρίσκεται στο ποτάμι Langelinie, στην Κοπεγχάγη. Η εμβληματική Γοργόνα, που είναι εμπνευσμένη από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τοποθετήθηκε το 1913 και αποτελεί τουριστικό προορισμό.

Το πρώτο βράδυ, επισκεφθήκαμε ένα παλιό μοναστήρι του 14ου αιώνα που διέθετε όλα τα έπιπλα της εποχής που κατασκευάσθηκε. Η επιβλητική ατμόσφαιρα προεξοφλούσε ένα πλούσιο δείπνο. ¨Ηταν παρόντες στην μοναστηριακή τράπεζα ο οικοδεσπότης και ο υπουργός Ναυτιλίας. Ήρθε πρώτα το μικρό πιάτο με τη σαλάτα, ακολούθησε ένα τεράστιο πιάτο με ένα κομμάτι κρέας στο μέγεθος ενός βερύκοκκου που συνοδευόταν με δύο σπαράγγια και ένα λαχανάκι Βρυξελλών. Όλοι περιμέναμε το κυρίως πιάτο, αλλά μετά ήρθε ο καφές.
Ο ένας κοίταζε τον άλλο. Πεινάγαμε. Αρχίσαμε να μονολογούμε: “καλύτερα σουβλάκια, παρά υψηλή γαστρονομία”. Ο Παντελής Σ., όταν κατάλαβε ότι δεν είχε άλλο φαγητό, απευθύνθηκε στον Πυθαγόρα Ν. “Τι έγινε;”, “πόσα πληρώσαμε για αυτό το μενού;”.
Ο Πυθαγόρας Ν. έγινε κατακόκκινος και είπε “55 ευρώ το άτομο”. Τα μάτια μας γουρλώσανε και γελάσαμε. Τότε ο Παντελής Σ. έδωσε εντολή να μαγειρέψουν ένα πλούσιο φαγητό που μπορούσε να ικανοποιήσει τους Έλληνες καλεσμένους του. Καθυστερήσαμε αλλά φάγαμε τελικά αυτό που στην πατρίδα μας λέγεται “φάγαμε πλουσιοπάροχα”.

Αυτονόητο ήταν, ότι την επόμενη ημέρα, το μεσημεριανό φαγητό είχε τσεκαριστεί, από τους οικοδεσπότες, εκ των προτέρων. Άλλωστε, η επίσκεψη μας στο Βασιλικό Κτήμα που ήταν στη Ριβιέρα της Κοπεγχάγης δεν άφηνε περιθώρια ότι “δεν θα φάμε βασιλικά”. Πράγματι το μενού είχε ελάφι, με πολλά ορεκτικά, κρασιά, φρούτα.

Δίπλα στον υπουργό και στον οικοδεσπότη υπήρχαν δύο καρέκλες που δεν κάθονταν κανείς. Περιμέναμε τον πρέσβη μας στην Δανία με την γυναίκα του. Εμείς είχαμε αρχίσει να τρώμε, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ένας ντελικάτος κύριος και δίπλα του μια ώριμη κυρία που φορούσε κολάν μαύρο με ένα μίνι φρου φρου και απο πάνω ένα μαύρο μπλουζάκι, σαν και αυτό που φοράνε οι αθλήτριες της Γυμναστικής.
Τα σπινθηροβόλα βλέμματα των συναδέλφων ανταμώσανε με μια περιπεκτική διάθεση. Τότε, αυθόρμητα, σηκώθηκα όρθιος και φώναξα: “καλώς την Μπομπονιέρα”. Έγινε χαμός. Η κυρία, για κάποιο λόγο ενθουσιάστηκε Ήρθε στο τραπέζι μας, άφησε τους επίσημους και αρχίσαμε την κουβέντα.

Εμείς, ήμασταν εν ευθυμία. Δεν άργησε η κυρία να μας ακολουθήσει σε διάθεση.Μας ρώτησε πως διασκεδάζουμε στην Αθήνα. Της εξηγήσαμε ότι εμείς οι Πειραιώτες, πάμε συχνά στο “Βαρελάδικο”, στο πιο ξακουστό μαγαζί, τότε και περνάμε εκπληκτικά και της περιγράφαμε ότι τα κορίτσια ανεβαίνουν στα βαρέλια που έχει για τραπέζια και χορεύουν τσιφτετέλια.
Τότε η κυρία, σηκώθηκε όρθια και φώναξε προς το μέρος του πρέσβυ και των επίσημων καλεσμένων: “όταν θα πάμε στον Πειραιά, τα παιδιά θα με πάνε στο “Βαρελάδικο” και θα χορέψω πάνω στο βαρέλι και θα μου μάθουν και τραμπολίνο”.

Top