Απαγόρευση της κολύμβησης στις πληγείσες από την πετρελαιοκηλίδα περιοχές της Αττικής προβλέπει απόφαση του υπουργού Υγείας, που τροποποιεί υπουργική απόφαση του 2017 για τις ακατάλληλης παραλίες στην Περιφέρεια Αττικής.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην τροποποίηση:
Απαγορεύεται η κολύμβηση στα θαλάσσια ύδατα των περιοχών της Περιφέρειας Αττικής, τα οποία έχουν υποστεί φαινόμενα βραχυπρόθεσμης ρύπανσης[1], και μέχρι την αποκατάσταση τους, όπως αυτές αναφέρονται ειδικότερα κατωτέρω:
Από την ακτή κολύμβησης πλησίον της σχολής Ναυτικών Δοκίμων ( Ακτή Θεμιστοκλέους 334) μέχρι και την παραλία της Φρεατίδας
Στις ακτές κολύμβησης της περιοχής «Βοτσαλάκια»
Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Αλίμου
Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Παλαιού Φαλήρου
Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης
Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Γλυφάδας
Β. Επισημαίνεται η ανάγκη σήμανσης από τους υπεύθυνους των πραναφερόμενων ακτών κολύμβησης με ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ώστε αφού ενημερωθούν από τις αρμόδιες Δ/νσεις Περιβαλλοντικής Υγιεινής και Υγειονομικών Ελέγχων να τοποθετήσουν απαγορευτικές πινακίδες στα σημεία που κρίθηκαν ακατάλληλα για κολύμβηση. Οι Λιμενικές Αρχές παρακαλούνται για την επιτήρηση των σημείων αυτών, ώστε οι πινακίδες να τοποθετούνται σε κατάλληλα σημεία και να μη καταστρέφονται.
[1] Η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων στην επιφάνεια της θάλασσας περιορίζει σε σημαντικό βαθμό τη ποσότητα του διαλελυμένου οξυγόνου στο νερό με επιπτώσεις στους ζώντες οργανισμούς, καθώς και τη διείσδυση των ακτίνων του ήλιου στη θάλασσα, με επιπτώσεις στη φωτοσυνθετική ικανότητα των υδρόβιων φυτών. Η διαδικασία βιοαποικοδόμησης του πετρελαίου είναι μακρόχρονη και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (θερμοκρασία, διαθεσιμότητα θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου, τύπος πετρελαίου). Από την καταβύθιση σταγονιδίων στα θαλάσσια ιζήματα διαταράσσονται οι βενθικοί οργανισµοί που φιλτράρουν την τροφή τους (π.χ µύδια, στρείδια) συσσωρεύουν υδρογονάνθρακες µε γοργούς ρυθµούς. Αν και οι άµεσες επιπτώσεις του πετρελαίου στις τροφικές αλυσίδες και δίκτυα θεωρούνται συχνά µικρής κλίµακας, δεν αποκλείονται µακροχρόνιες επιπτώσεις και ενδεχόμενα φαινόµενα βιοσυσσώρευσης.